مقایسۀ اضطراب و نشانه های استرس پس از سانحۀ مادران و سازگاری روانی در کودکان بستری مبتلا و غیرمبتلا به سرطان خون

مقدمه و هدف: سرطان خون گونه ای از سرطان خون و مغز استخوان و شایع ترین نوع سرطان در کودکان می باشد. والدین کودکان مبتلا به سرطان خون و خود کودکان پس از بستری مشکلات روان شناختی عدیده ای را تجربه خواهند کرد. پژوهش حاضر به مقایسۀ اضطراب و نشانه های استرس پس از سانحۀ والدین و سازگاری روانی در کودکان بستری مبتلا و غیرمبتلا به سرطان خون پرداخته است. مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر از نوع علّی_مقایسه ای بود و جامعۀ پژوهش شامل تمامی کودکان مبتلا به سرطان خون بستری در بیمارستان بقیه الله (عج) و بیمارستان مفید و مادرانشان بودند؛ همچنین کودکان غیرمبتلا، کودکانی بودند که در بخش عمومی بیمارستان بقیه الله (عج) بستری بودند. از میان این کودکان 30 کودک مبتلا به سرطان خون و 30 کودک غیرمبتلا به شیوۀ در دسترس انتخاب شدند و مادران آنان به پرسشنامۀ اضطراب صفت_حالت، مقیاس تأثیر رویداد تجدیدنظرشده و پرسشنامۀ رفتار کودک پس از بستری پاسخ دادند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیری تحلیل شدند. نتایج: یافته ها نشان داد مادران کودکان سرطانی در مقایسه با مادران کودکان غیرسرطانی نشانه های استرس پس از سانحۀ بیشتری را تجربه کردند. همچنین سازگاری روانی کودکان مبتلا به سرطان در مقایسه با کودکان غیرمبتلا کمتر بود. بین مادران دو گروه مورد مطالعه از نظر اضطراب صفت_حالت تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: شناسایی اولیۀ والدین در معرض خطر ابتلا به نشانه های استرس پس از سانحه، متخصصان حوزۀ سلامت را مکلف می سازد تا بروز این علائم و نشانه ها را در والدین و کودکان بیمارشان بررسی نمایند و در صورت وجود این علائم، مداخلات روان شناختی_اجتماعی لازم را برای آنان فراهم سازند.